Opgesloten
Gedicht voor de voorstelling "Out of the box"
Al zijn er nog geen muren
ik geraak er niet meer uit
ik kan wel eens ontsnappen
tot ik er weer op stuit
Al ben ik toch niet binnen
ik wil wat frisse lucht
ik wil soms keihard schreeuwen
kom niet verder dan een zucht
Al ben je niets aan't zeggen
ik wil je niet meer horen
want wat je zeggen wil
zal door mij heen boren
Al loop je mij gewoon voorbij
en roep, verwijt je niet
je stilte vindt de weg altijd
tot bij mijn echt verdriet
Dit gedicht is geschreven voor de voorstelling "Out of the box" van De Bende 2.0 . De voorstelling ging over 20 jongeren die zich afvragen of je jezelf nog kunt zijn in deze maatschappij. Ze spelen met groepsdruk en verplichtingen om uiteindelijk helemaal zichzelf te zijn. De dozen in het stuk symboliseren het masker dat wij af en toe opzetten in groep.