Afgelast
Door de maatregelen die genomen zijn om de gevolgen van de Corona-pandemie in te perken, is de jammerlijke, maar belangrijke beslissing genomen om alle voorstellingen van Sassafras af te schaffen. Vele andere organisaties hebben deze pijnlijke beslissing ook moeten nemen. Uiteraard heeft dit gebeuren een grote indruk bij me nagelaten en in dit gedicht probeer ik te omschrijven hoe ik me de eerste dagen na het nieuws voelde. Ondertussen gaat het beter met me en kan ik terug op een positieve manier naar toekomstige projecten verlangen. Laat dit gedicht een steun zijn voor iedereen die hetzelfde heeft moeten meemaken. Je bent niet alleen!
Het is zonde.
Dat is het beste woord:
zonde
Het is jammer, spijtig,
hard en pijnlijk
onwerkelijk
Maar noodzakelijk
De tranen rollen
langs mijn wangen
op mijn blad
Ik val veel vroeger
in dat donker zwarte gat
Het is voorbij
voor het begonnen is
En ik ben me bewust
van alles wat ik mis
Ik wil het niet geloven
het is surreëel
er blijft een leegte achter
en het wordt me soms te veel
Ik ben bang, verdrietig en boos
maar we staan machteloos
We kunnen niet meer spelen
We zullen niet meer spelen
en blijven hopen
is hopeloos
Hanne
Mag ik iedereen oproepen om zo veel mogelijk de genomen maatregelen na te leven? Op die manier kunnen we de toestroom in onze ziekenhuizen de baas en kunnen vele mensenlevens gered worden. Ik hoop dat we met z'n allen Covid-19 kunnen overwinnen, dat we in het najaar terug leuke theaterprojecten kunnen laten zien en dat iedereen nog de moed vindt om verder te gaan. Laten ons nu binnen blijven, zodat "Sassafras" niet voor niets ten onder is gegaan.
Wees verstandig en geef niet op!
Hanne